Veldritten in de Kerstperiode

De Kerstvakantie is meestal een drukke periode in veldritland. Jammer genoeg is er voor de niet-profs categorieën minder mogelijkheden om hun hobby uit te oefenen zodat het terug wat rijden was met de auto om op de crossen te komen.

Op zondag 22 december was er in Balegem de jaarlijkse cross op de Berg. Een zware maar eerlijke omloop waar ik de voorbije 2 jaar telkens kon winnen. Maar deze week had ik een weekje wel kunnen trainen maar had ik de rust volledig verwaarloosd en waren de benen op de wedstrijddag gewoon slecht.

Al tijdens de verkenning raakte ik niet echt goed bergop maar je hoopt toch nog op beterschap tijdens de wedstrijd.

Het parcours lag er dan nog eens zwaar bij door de vele regen en in de eerste ronde kon ik nog bij Patrick Bassez blijven maar tijdens de 2e ronde blokkeerde mijn ketting vooraan en stond ik een 20-tal seconden stil om het euvel op te lossen. Zo zakte ik weg naar een 4e plaats en in de rest van de wedstrijd kon ik nog één plaatsje opschuiven maar de eerste 2 reden verder en verder weg. Dus een wedstrijd om snel te vergeten.

Op 2e Kerstdag was er terug naar jaarlijkse traditie de veldrit in Beernem. Terug een droge, snelle omloop met de nodige intervallen langs het kanaal.

Het gevoel was al een stuk beter of zondag, mede door mijn eerste sportmassage van 2019 eerder in de week. Jammer genoeg viel Danny Sleeckx in de start en ging ik erover. Ik voelde direct dat het niet goed zat en even overwoog ik om er de brui aan te geven. Maar met de crosscup in het achterhoofd besloot ik nog verder te rijden en het beste ervan te maken.

De pijn aan de ribben was wel behoorlijk hoog maar met de eerder opgelopen blessure in het voorjaar aan de knie is het gevoel van pijn veranderd.

Terug op de fiets waren er al enkele masters C gepasseerd en zo begon ik aan een inhaalrace. De eerste ronde was het vooral wat zoeken naar een comfortabele positie op de fiets maar vanaf ronde 2 kon ik toch beginnen inhalen.

En zo reed ik in de laatste ronde nog voor plaats 3 en vooral, ik maakte tijd goed op de leiders tijdens de wedstrijd.

Of ik kon winnen zonder pech, misschien maar het gevoel in rijden was beter of zondag, jammer genoeg moest ik na de wedstrijd naar het hospitaal voor controle.

Daar werd kneuzingen aan de ribben vastgesteld en moest mijn kin gehecht worden.

De dag na Beernem en na een heel slechte nachtrust probeerde ik op vrijdag wat te rijden op de rollen. Dit lukte wel en zo besloot ik maar om de fietsen in te laden en zo het geboekte weekend in Borgloon met fietsen af te werken.

In Borgloon trok ik nog eens naar het parcours te Kerniel waar er op zaterdag een wedstrijd was. Lekker bergop en ik besloot maar om te starten.

Zo moest ik voor het eerst dit seizoen niet zo ver naar de cross, van onze B & B naar de cross was het amper 2 km.

Toch had ik terug een niet zo'n goede nachtrust achter de rug en aan de start stond er toch serieuze namen aan de streep.

Ik kon een goede start maken maar toch zakte ik wat terug in de eerste 2 ronden. Het was wat zoeken naar het goede ritme en vooral was het proberen recht te blijven want een val zou zeker niet goed zijn.

Zo kwam ik pas in de laatste ronde in positie 2 na een sterke Daelmans. Dus de laatste wedstrijd van 2019 kon ik nog relatief positief afsluiten.

Foto's:

Fotocredit 1-4: Romina Teirlinck

Fotocredit 5-6: Veronique Crombez